သူငယ္ခ်င္း……
`` သြားၿပီးတဲ့လမ္းကုိ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္သင္တာေပါ့၊ ေကာင္းမေကာင္းဆုိတာကုိေလ၊ တဇြတ္ထုိးဆန္တဲ့ စိတ္ကေလးကို အသာထိန္းထားရင္း ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကုိ အရင္စဥ္းစားသင့္တယ္ေလ၊ စဥ္းစားၾကည့္ၿပီးမွ အေကာင္းဆုံးလမ္းကုိ ေရြးရမွာက ကုိယ့္တာ၀န္ေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလား´´
ဘ၀ကတုိေတာင္းေတာ့ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာၾကသူေတြလည္း ဒူးနဲ႕ေဒးပါပဲ။ သြားၿပီးသားလမ္းတစ္ခု၊ လုပ္ၿပီးသား အလုပ္တစ္ခုစသည္ကုိ ေနာက္ျပန္ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သခၤန္းစာယူသင့္တာက အေကာင္းဆုံးလုပ္ရပ္တစ္ခုပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္ကမွန္သည္ဟု ယူဆေနရေသာ လုပ္ရပ္တစ္ခုသည္ တစ္ဖက္ရႈေထာင့္မွေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္အျမင္မွေသာ္လည္းေကာင္း မွားေနတတ္၏။ မိမိကုိယ္တုိင္ ျပန္ၾကည့္မိမွ မွားေနမွန္းသိတာကုိ ေတြ႕ရတတ္သည္။ ဤကဲသုိ႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ ေနာက္မွရတဲ့ ေနာင္တဟု ဆုိႏုိင္မည္ေလာ။ အလုပ္တစ္ကုိ ပီပီျပင္ျပင္နဲ႕ ပီပီရီရီရွိဖုိ႔၊ လုပ္တတ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါလိမ့္မည္။ မည္သည့္လုပ္ငန္းမဆုိ ပီပီျပင္ျပင္လုပ္ႏုိင္မည္ဆုိလွ်င္ ထုိလုပ္ငန္းသည္ ဧကန္မုခ် ေအာင္ျမင္မည္မွာ အမွန္ျဖစ္၏။ ဤသည္မွလည္း ကုိယ့္ရည္မွန္ခ်က္အတုိင္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ေအာင္ျမင္မႈကုိ ဆြတ္ခူးႏုိင္မည္။ ထုိေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ျဖတ္လမ္းဆုိသည္မွ မရွိႏုိင္ေပ။
မိမိျဖတ္သန္းမည့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုအတြက္ သတိထားရမည့္အခ်က္က--
၁။ လမ္းစဥ္မွန္၊ မမွန္၊
၂။ ပတ္၀န္းက်င္ထိခုိက္၊ မထိခုိက္၊
၃။ မိမိအတြက္၊ ေလာကအတြက္ တန္ဖုိးရွိ၊ မရွိစသည္တုိ႔ကုိ သတိထားရမည္။ ဤလမ္းစဥ္မ်ားျဖင့္ ႀကိဳးစားလွ်င္၊ ဤလမ္းစဥ္အမွန္အတုိင္းလုိက္နာလွ်င္ ထုိလုပ္ရပ္သည္ ေကာင္းေသာ လုပ္ရပ္ဟု ဆုိရမည္ျဖစ္သည္။
လမ္းစဥ္မွန္၊ မမွန္ဟူသည္မွာ မိမိဘ၀အတြက္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္၊ မျဖစ္။ ဒုကၡေရာက္ႏုိင္၊ မေရာက္ႏုိင္။ ဘ၀အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈရွိ၊ မရွိ။ မိမိလုိရာကုိ ေရာက္ႏုိင္၊ မေရာက္ႏုိင္ ႀကိဳတင္စဥ္းစားရမည္။ အကယ္၍ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမျဖစ္၊ ဒုကၡေရာက္ႏုိင္၊ ဘ၀အတြက္ေအာင္ျမင္မႈမရွိ၊ မိမိလုိရာကုိ မေရာက္ႏုိင္လွ်င္ ေရွာင္ရွားရမည္။ အဓိပၸါယ္မရွိဘဲ ထုိလမ္းစဥ္အတုိင္း လမ္းေနလွ်င္ အခ်ိန္ကုန္၊ လူပန္းသာျဖစ္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လမ္းစဥ္မွန္ကုိသာ ေရြးရမည္ျဖစ္သည္။
ပတ္၀န္းက်င္ထိခုိက္၊ မထိခုိက္ဟူသည္မွာ မိမိလုပ္ေသာ အလုပ္သည္ ပန္၀န္းက်င္ကုိ ထိခုိက္ေနလွ်င္ မိမိသည္ ကုိယ္ခ်င္းစာနာစိတ္မရွိရာက်မည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ မထိခုိက္ဘဲ ပတ္၀န္းက်င္ေမတၱာဓာတ္ကုိယူ၍ လုပ္ေသာ အလုပ္သည္သာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္သည္ သတိထားသင့္ေသာ အရာတစ္ခုပင္ျဖစ္၏။ အားလုံးေသာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမ်ားသည္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ မကင္းႏုိင္ၾကေခ်၊ ပတ္၀န္းက်င္ရွိမွ အသက္ရွင္သန္ႏုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္မထိခုိက္ေသာ အလုပ္ကို လုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။
မိမိအတြက္၊ ေလာကအတြက္ တန္ဖုိးရွိ၊ မရွိဟူသည္မွာ လုပ္ရပ္တစ္ခုသည္ အဓိပၸါယ္မရွိ၊ မိမိအတြက္၊ ေလာကအတြက္ တန္ဖုိးမရွိႏုိင္လွ်င္ ထုိလုပ္ရပ္ကို ေရွာင္ရွားရမည္။ အကယ္၍ မိမိအတြက္ တန္ဖုိးမရွိေသာ္လည္း ေလာကအတြက္ တန္ဖုိးရွိလွ်င္ ထုိလုပ္ရပ္သည္ ေကာင္းေသာလုပ္ရပ္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အက်ိဳးရွိ၊ တန္ဖုိးရွိေသာ လုပ္ရပ္ကုိ လုပ္ဖုိ႔လုိပါသည္။ ``မသြားခင္ အရင္ၾကည့္၊ မခုန္ခင္ အရင္ၾကည္၊ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ခဲ့ပါ၊ ထသြားျပန္ၾကည့္´´ဟူေသာ စကားမ်ားကုိ ေရွးလူႀကီးမ်ား မၾကာခဏ ဆုံးမခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
မိမိလုပ္ရပ္တစ္ခုကုိ ျပန္ေငးမၾကည့္မိလွ်င္ ထုိလုပ္ရပ္၏ အေကာင္းအဆုိးကုိ မသိႏုိင္၊ ေ၀ခြဲႏုိင္ေပ။ အမွန္အမွားကုိ မသိႏုိင္ေပ။ လုပ္ရပ္တစ္ခုတြင္ အေကာင္းအဆုိး၊ အမွန္အမွားဟူသည္ ရွိစျမဲျဖစ္၏။ ထုိအမွန္အမွား၊ အေကာင္းအဆုိးကုိ ေနာက္ျပန္ေငးၾကည့္ျခင္း၊ လွည့္ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ- စာေမးပြဲတစ္ခု၏ ရလာဘ္ကုိ ျပန္လည္ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မိမိသည္ မည္သည့္အခ်က္ အားနည္းသည္ကုိ မိမိျပန္လည္သုံးသပ္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ျဖစ္၏။ ``အမွားဟူသည္ အမွန္၏ လမ္းစ၊ က်ရႈံးျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္ျခင္း၏ လမ္းစ´´ဤစကားသည္ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္မိရန္ သတိေပး၊ တုိက္တြန္းထားေသာ စကားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မိမိ ဘယ္ခ်ိန္အထိ မွားခဲ့သည္၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ မွားခဲ့သည္စသည္စသည္ကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ႏုိင္ပါသည္။ လုပ္ရပ္တစ္ခုသည္ မွားေနသည္ဆုိေသာ္လည္း ထုိလုပ္ရပ္ကုိ မိမိသည္ မည္ကဲ့သို႔ နည္းလမ္းျဖင့္ အမွန္ျပဳျပင္ႏုိင္မည္ဟူေသာ အခ်က္ကုိ စဥ္းစားသင့္ေပသည္။ ``ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏ´´ဟူေသာ စကားပုံသည္လည္း လုပ္ရပ္တစ္ခု၏ အမွားမ်ားကုိ ပတ္၀န္းက်င္က မည္မွ်ခြင့္လြတ္ႏုိင္သည္၊ နားလည္မႈေပးႏုိင္သည္တုိ႔ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေနပါသည္။ ဘ၀တစ္သက္တာ မွားေနခဲ့ေသာ္လည္း မိမိသိေသာ အခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ျပဳျပင္၍ ေကာင္းမြန္စြာေနထုိင္လွ်င္ ခဏအတြင္း ျပန္လည္ျပဳျပင္ရာေရာက္၏။ ထုိကဲ့သုိ႔ ၀န္ခံကတိႏွင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္လွ်င္ ပတ္၀န္းက်င္သည္ လက္မခံႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ လက္ခံႏုိင္မည္သာျဖစ္၏။
ဘ၀သည္တုိေတာင္း၏ အသက္တစ္ရာ မေနရေသာ္လည္း အမႈတစ္ရာေတာ့ ၾကံဳရမည္မွာမလြဲႏုိင္ေပ။ အမွန္ရွိသကဲ့သုိ႔ အမွားသည္လည္း ရွိေနမည္သာျဖစ္၏။ အေကာင္းရွိသကဲ့သုိ႔ အဆုိးသည္လည္း ရွိေနဦးမည္သာျဖစ္၏။ မည္သူမွ် ထုိအျခင္းအရာကုိ မေရွာင္ႏုိင္ၾကေခ်။ ဘ၀တစ္ေကြ႕မွာ ခလုတ္တစ္ခ်က္ေတာ့ တုိက္မိမည္မွာ ဧကန္မလြဲေပ။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လုံး မွားလာခဲ့ေသာ ေဒ၀ဒတ္သည္ပင္ ေျမမ်ိဳေနခ်ိန္ ဘုရားရွင္အား ၀န္ခ်ေတာင္ပန္ျခင္းျဖင့္ အျပစ္ကုိေဆးႏုိင္ခဲ့ေသး၏။ ဘ၀တစ္ခုမွာ အမွားလုပ္မိသူအတြက္ကား အမွန္ကုိ ျပင္ဖုိ႔ရန္ မခဲရင္းႏုိင္ေပ။ အမွားကို အမွားဟု သိေသာအခ်ိန္သည္ အမွန္ကုိ ျမင္ေနေသာအခ်ိန္၊ အမွန္သုိ႔ေရာက္ေနေသာ အခ်ိန္ဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အတိတ္အေၾကာင္းကုိ ျပန္လည္ေငးၾကည့္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေငးေမာၾကည့္ျခင္းတုိ႔ျဖင့္ ဘ၀ကုိ ပုိမုိ႔ေကာင္းမြန္ေအာင္ တန္ဆာဆင္ႏုိင္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲႏုိင္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း မိမိဘ၀ကုိ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ျခင္း၊ ျပန္လည္သုံးသပ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ မိမိေကာင္းက်ိဳး၊ သူတစ္ပါးေကာင္းက်ိဳးမ်ား ျပဳႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။
သားေရႊ
