ဗုဒၶဘာသာ က်မ္းဂန္စာေပမ်ား၌ `ကုုသိုလ္´သည္ ေကာင္းေသာအက်ဳိးကို ေပး၏ ။ ´အကုသုိလ္`သည္ မေကာင္းေသာအက်ဳိးကို ေပး၏ ။ ဤသို႔လာ႐ွိ၏။ ထုိသို႔လာ႐ွိပါေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္မ်က္ျမင္အားျဖင္႔ သူမ်ားမ်က္ခုံးေမြးအေပၚ စႀကႍေလွ်ာက္ႏိုင္ေသာ `လူပါးလူနပ္` မ်ားက ခ်မ္းသာၾကသည္ကို ေတ႔ြရတတ္သည္။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ ဟူ၍ ခံယူၿပီး ေဆာင္ရြက္တတ္သူမ်ားက ႀကီးပြားၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရတတ္၏။ ဤသည္မွာ ေလာကမ်က္ျမင္ပင္ ျဖစ္၏။ ျငင္း၍မရ။
ထုိ႔အျပင္ ပါးစပ္က အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ဟု ေအာ္ဟစ္ေၾကြေၾကာ္ၿပီး လက္ေတြ႕တြင္မူ ႀကီးမားေသာ ဣႆာ၊ မစၧရိယမ်ားျဖင့္ မိမိအတြက္ လုပ္ေနသူမ်ားက ျမင့္မားေနၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရတတ္၏။ တခ်ိဳ႕ကမူ ပစၥည္းဥစၥာ၌ျဖစ္ေစ၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္၌ျဖစ္ေစ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ေစာမႈ၌ျဖစ္ေစ တပ္မက္ေသာစိတ္၊ ေမာက္မာ၀င့္ၾကြားေသာ စိတ္၊ အခုိင္အမာျပဳေသာစိတ္မ်ားျဖင့္ မိမိဘာသာ မိမိႀကိဳးပမ္းရုံသက္သက္မွ်ျဖင့္ အားမရေသးဘဲ သူတစ္ဖက္သားကုိ အပုပ္ခ်ၿပီး `လု´တတ္ပါလွ်င္လည္း `လု´သည့္အတုိင္းရတတ္သည္ကုိလည္း ေတြ႕ရတတ္၏။
ဗုဒၶစာေပ၌ အဇာတသတ္က ဖခမည္းေတာ္ ေသာတာပန္ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးကုိ သတ္ၿပီး ဘုရင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္သည္ကုိလည္း ေတြ႕ရ၏။ သမုိင္းမ်ား၌လည္း ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာ လုပ္ရပ္မ်ားျဖင့္ မိမိအာဏာရေအာင္၊ မိမိႀကီးပြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ထုိလူမ်ား အာဏာရၾကသည္ကုိလည္းေကာင္း၊ ႀကီးပြားၾကသည္ကုိလည္းေကာင္း ေတြ႕ရတတ္ပါ၏။
ကမၻာ့သမုိင္း၌လည္း လက္နက္အားကုိးျဖင့္ သူတစ္ပါးႏုိင္ငံမ်ားကုိ တုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ယူၿပီး ``အင္ပါယာ´´ေထာင္ႏုိင္သည္အထိ ႀကီးပြားခ်မ္းသာၾကသူမ်ားကုိလည္းေတြ႕ရတတ္၏။ ဤသည္မ်ားမွာလည္း မျငင္းႏုိင္ေသာ အေထာက္အထားမ်ားပင္ ျဖစ္ၾက၏။
သုိ႔ျဖစ္လွ်င္-
ယာ၀ဇီ၀ံ သုခံ ဇီေ၀၊ ဣဏံ ကတြာ ဃဋံ ပိ ေ၀။
တသၼႎဘူတႆ ေဒဟႆ၊ ပုနရာဂမနံ ကုေတာ။
0 comments ဟူေသာ ဥေစၧဒ၀ါဒီ စာရ္၀ါကတုိ႔၏ အယူကပင္ မွန္ေနသေယာင္ရွိ၏။ သူတုိ႔၏ အယူအရ ``ေလာကဟူသည္ ကစားကြင္းျဖစ္၏။ ဘ၀ဟူသည္မွာ ကစားပြဲ ျဖစ္၏။ လူတုိ႔သည္ ကစားသမား ျဖစ္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကစားပြဲတုိ႔၏ ထုံစံအတုိင္း ႏုိင္ေအာင္ကစားရမည္ျဖစ္၏။ ႏုိင္ဘုိ႔သာ အေရးႀကီး၏။ ဘယ္နည္းျဖင့္ ႏုိင္ႏုိင္ ႏုိင္လွ်င္ `ဆု´ရမည္ျဖစ္၏။ တရားသည္ မတရားသည္မ်ားကုိ အေလးထားမည္ မဟုတ္၊ တမလြန္ဘ၀ကိုလည္း ထည့္တြက္ရမည္ မဟုတ္၊ တကယ္တမ္း ထည့္တြက္ရမည္ကား မိမိႏုိင္ေရးပင္ ျဖစ္၏။
ထုိအယူသည္ ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူၾကသူမ်ားတြင္ အမ်ားစုက လက္ေတြ႕လုိက္နာက်င့္သုံးေနၾကသည့္ အယူ၀ါဒႏွင့္ တူသေယာင္ရွိ၏။
အထက္ပါ ဂါထာ၏ ျမန္မာျပန္အနက္မွာ-
လူ႕ဘ၀မွာ အသက္ရွင္ေနရမည္ဆုိလွ်င္ မည္သည့္နည္းျဖင့္ ျဖစ္ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ အသက္ရွင္ေနရေအာင္ လုပ္သင့္၏။ ေၾကြးတင္ခံၿပီး ေထာပတ္ကုိ မွီ၀ဲသင့္၏။ ေသၿပီးေနာက္ ျပာမႈန္႕ျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ ေနာက္ဘ၀၌ မည္သုိ႔လွ်င္ အသက္ျပန္ရွင္ႏုိင္ပါေတာ့မည္နည္း ဟူ၍ျဖစ္၏။
ဤသည္မွာ မဇၨိမေဒသရွိ ဒႆနဂုိဏ္ႀကီးတုိ႔၏ အျမင္ျဖစ္၏။ ဤဒႆနဂုိဏ္းႀကီး၏ အျမင္အယူသည္ ပါးစပ္ေျပာအေနျဖင့္ ဆုိရလွ်င္ မ်ားစြာပင္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္၏။ သုိ႔ရာတြင္ လူတုိ႔သည္ လုပ္ငန္းကို လုပ္ရာတြင္ ထုိအျမင္ထုိအယူအတုိင္း လက္ေတြ႕အားျဖင့္ က်င့္သုံးေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ ထုိအျပင္ ထုိအယူကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မစစ္သူမ်ားအတြက္ ပါးစပ္ေနျဖင့္ မႀကိဳက္ဆုံးျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕အေနျဖင့္မူ အႀကိဳက္ဆုံး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရတတ္ပါ၏။
ဦးေရႊေအာင္
အျမင္မ်ား ေျပာင္းလဲျခင္း
