၃။ ဖြားျမင္ေျမာက္ေသာ္၊ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ရြယ္၊ ပ်ိဳႏုနယ္၌၊ သုံးသြယ္ေရႊနန္း၊ သိမ္းျမန္းၿပီးလစ္၊ ဆယ့္သုံးႏွစ္လွ်င္၊ ဘုန္းသစ္လွ်ံလူ၊ စံေတာ္မူ၍၊ ရြယ္မူ ႏုၿဖိဳး၊ ႏွစ္ဆယ့္ကုိးဝယ္၊ ေလးမ်ိဳးနိမိတ္၊ နတ္ျပ ဟိတ္ေၾကာင့္၊ ေရႊစိတ္ျငင္ၿငိဳ၊ သံေဝပုိက၊ ဝါဆုိလျပည့္၊ က်ားမင္းေန႔ဝယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ရဂုံ၊ ေတာရပ္လႈံသည္၊ စုံၿမိဳင္ပင္ရိပ္၊ ခမ္းမွာကုိ။
ထီးနန္းစုိးစံေတာ္မူခန္း
အေလာင္းေတာ္သိဒၶတၴမင္းသား သက္ေတာ္တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေရာက္ေသာ္ ခမည္းေတာ္သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးသည္ သားေတာ္ကုိ ေတာမထြက္ေစရန္“ရမၼ”မည္ေသာ ေဆာင္းရာသီစံနန္းျပသာဒ္၊ “သုရမၼ”မည္ေသာ ေႏြရာသီစံနန္းျပသာဒ္၊ “သုဘ”မည္ေသာ မုိးရာသီစံနန္းျပသာဒ္မ်ားတည္ေဆာက္ေစၿပီး အလွည့္အလည္စံျမန္းေစပါသည္။ ေရႊအဆင္းကဲ့သုိ႔ လွပေသာ ယေသာ္ဓရာမင္းသမီးႏွင့္ ထိမ္းျမားေပးေတာ္မူၿပီး အာရုံငါးပါးတုိ႔ျဖင့္ အလြန္သာယာဖြယ္ေသာ အေဖ်ာ္အေျဖကို ခံယူေစကာ ထီးနန္းစည္စိမ္းကုိ ခံစားေစေတာ္မူသည္။
နိမိတ္ႀကီးေလးပါး ျမင္ေတာ္မူခန္း
မဟာသကၠရာဇ္ ၉၆-ခုႏွစ္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန အ ေလာင္းေတာ္သည္ ျမင္းေလးစီးကေသာရထားျဖင့္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သုိ႔ ၾကြေတာ္မူရာ သူအုိတစ္ဦးကုိ ေတြ႕ျမင္ေလ၏။ ထုိအခါ မိမိလည္း ထုိသုိ႔ အုိရမည္ကုိ ဆင္ျခင္ေတာ္မူ၏။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္တြင္ သူနာတစ္ဦးေတြ႕ျမင္ရျပန္ေသာအခါ မိမိလည္း ထုိသုိ႔ နာရမည္ကုိ ဆင္ျခင္ေတာ္မူ၏။ ေနာ္ကတစ္ႀကိမ္တြင္ သူေသတစ္ဦးကို ေတြ႕ျမင္ေလရာ မိမိလည္း ဤသုိ႔ ေသရမည္ကို စဥ္းစားဆင္ျခင္မိေလ၏။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဥယ်ာဥ္ေတာ္သုိ႔ ထြက္ေတာ္မူရာ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ေတြ႕ျမင္ေတာ္မူ၍ ရဟန္း၏ အက်င့္သီလသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏အက်ိဳးကုိ ျဖစ္ထြန္းေစၿပီး ဘ၀မွလြတ္ေျမာက္ႏုိင္သျဖင့္ မိမိလည္းရဟန္းျပဳရန္ဓိ႒ာန္ေတာ္မူ၏။
ေတာထြက္ေတာ္မူခန္း
အေလာင္းေတာ္မင္းသားသည္ အုိျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းတရားတုိ႔ကုိ ထိတ္လန္႔ေတာ္မူသျဖင့္ ေတာထြက္၍ ရဟန္းျပဳရန္ဓိ႒ာန္ေတာ္မူ၏။ မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇-ခုႏွစ္၊ ၀ါဆုိလျပည့္ တနလၤာေန႔ ညဥ္႔သန္းေခါင္းယံအခ်ိန္တြင္ ဆႏၷအမတ္ကုိေခၚ၍ က႑ကျမင္းေတာ္ကုိ စီးကာ ေတာ္ထြက္မူ၏။ အေနာ္မာျမစ္ကမ္းသုိ႔ေရာက္ေသာ္ တကုိယ္တည္းက်င့္ၾကံအားထုတ္ရန္ရည္သန္၍ မိမိ၏ အ၀တ္တန္ဆာမ်ားႏွင့္ က႑ကျမင္းကုိ ဆႏၷအမတ္ကုိ လြႊဲအပ္ၿပီးေနျပည္္ေတာ္သုိ႔ ျပန္ရေစလြတ္ေတာ္မူ၏။
